Εκείνο το πλοίο............

Είναι κάποιοι άνθρωποι,που λες,που κάθονται ολομόναχοι στην άκρη του γιαλού και περιμένουν.Μέρες ,μήνες,χρόνια.....Κάθονται σ'ένα βράχο και περιμένουν από τα βάθη του ορίζοντα να φανεί το πλοίο.Εκείνο το πλοίο που έχει στολισμένο το φουγάρο του με την Άνοιξη και κρατάνε το τιμόνι του τα θαλασσοπούλια.Το ξέρουν πως δε θα 'ρθει.Μη νομίζεις.Μη σκεφτείς ποτέ πως οι άνθρωποι αυτοί είναι ανόητοι.έννοια σου.Ξέρουν πολύ καλά που πάνε τα πλοία,γιατί πάνε,ποιοι κάθονται στα τιμόνια τους.Μα περιμένουν......Είναι ολομόναχοι εκεί στην άκρη του γιαλού.Το  μέτωπό τους είναι αρμυρό.Τα χέρια τους μαυρισμένα.Τα μάτια τους,δυο κύπελλα που πίνουνε νερό τ' άγρια πουλιά.Και περιμένουν.......Καμιά φορά,εκεί που κάθονται στο βράχο τους,κλείνουν το μάτι στο Θεό.<Εντάξει φιλαράκο!Εμείς γνωριζόμαστε καλά!Εντάξει!>Κι ύστερα κάθονται πάλι στο πόστο τους και αγναντεύουν το πέλαγος.............
                                                                               Το χρώμα του φεγγαριού
                                                                                           Αλκυόνη Παπαδάκη..........